Îίκος Καββαδίας: Ο Ποιητής των Îαυτικών
Η σκιά μαρτυρά την Ïπαρξη... Îνα αχνÏŒ φως αρκεί για να την αναδείξει. Ο σκιÎς χάνονται στα πολλά τα φÏŽτα...
Θα μείνω πάντα ιδανικÏŒς κι ανάξιος εραστής
Των μακρυσμÎνων θαλασσÏŽν και των γαλάζιων πÏŒντων
Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν ÏŒλες τις βραδιÎς
Χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζÏŒντων
(ΙδανικÏŒς κι Ανάξιος Εραστής)
Ο πλÎον μελοποιημÎνος ποιητής, Νίκος Καββαδίας, Îρχεται στον κÏŒσμο μας στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας απÏŒ Κεφαλονίτες γονείς, το Χαρίλαο Καββαδία και τη ΔωροθÎα Αγγελάτου, γÏŒνο οικογÎνειας εφοπλιστÏŽν. Ο πατÎρας του, Îμπορος, διακινεί εκεί εμπορεÏματα για το ρωσικÏŒ στρατÏŒ. Με τα αδÎλφια του, τη ΤζÎνια και το Μήκια, και με τους γονείς του θα επιστρÎψουν στο ΑργοστÏŒλι το 1914 με την Îκρηξη του πολÎμου. Ο πατÎρας θα επιστρÎψει στη Ρωσία για να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του ÏŒπου, ωστÏŒσο, θα Îρθει η οικονομική καταστροφή. Σαν να μην Îφτανε αυτÏŒ, το ΄17 θα φυλακιστεί κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Θα αναγκαστεί να γυρίσει κι αυτÏŒς στην Ελλάδα το 1921. Δε θα καταφÎρει ÏŒμως να προσαρμοστεί ποτε.
ΕπÏŒμενος σταθμÏŒς της οικογÎνειας ο Πειραιάς. Εκεί ο ποιητής θα βγάλει το δημοτικÏŒ, συμμαθητής του Γιάννη ΤσαροÏχη. Στο γυμνάσιο θα κάνει παρÎα με τον μετÎπειτα συγγραφÎα ΠαÏλο Νιρβάνα. Διαβάζει μανιωδÏŽς ΙοÏλιο Βερν και ÏŒ, τι άλλο βιβλίο περιπÎτειας πÎσει στα χÎρια του. Στα 18 του εκδίδει ήδη ποιήματα στο περιοδικÏŒ της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. ΤελειÏŽνει το γυμνάσιο και δίνει εξετάσεις για την ιατρική σχολή. Κάπου εκεί πεθαίνει ο πατÎρας του και εγκαταλείπει την προσπάθεια για να δουλÎψει σε ναυτικÏŒ γραφείο και να συντηρήσει την οικογÎνειά του. Η συνεργασία του με περιοδικά συνεχίζεται. Το ΝοÎμβρη του ΄28 βγάζει ναυτικÏŒ φυλλάδιο και λίγους μήνες αργÏŒτερα μπαρκάρει ως ''ναυτÏŒπαις'' στο φορτηγÏŒ ''Άγιος ΝικÏŒλαος''.
Το ΄34 η οικογÎνεια μετακομίζει στην Αθήνα και το σπίτι μετατρÎπεται σε στÎκι καλλιτεχνικÏŒ. Ο Καββαδίας σκιαγραφείται απÏŒ τους ομÏŒτεχνοÏς του ως άνθρωπος λιτÏŒς και λιγομίλητος, με χιοÏμορ, κάπως ατημÎλητος αλλά και φοβερά εγκάρδιος. Το ΄38 θα στρατευθεί και θα υπηρετήσει στην Ξάνθη και τον επÏŒμενο χρÏŒνο θα πάρει το δίπλωμα του τηλεγραφητή. Ο πÏŒλεμος του ΄40 θα τον βρει στην Αλβανία αρχικά ως τραυματιοφορÎα κι Îπειτα ως ασυρματιστή. Κατά την κατοχή υπηρετεί στο Ε.Α.Μ. ως αντιστασιακÏŒς και παράλληλα γίνεται μÎλος του Κ.Κ.Ε. Έχοντας εκδÏŒσει μÏŒνο Îνα βιβλίο, το ''ΜαραμποÏ'' και ενÏŽ το ÏŒριο είναι τρία, ο ποιητής θα ενταχθεί στην Εταιρία Ελλήνων ΛογοτεχνÏŽν. Το 1945 θα τον βρει επικεφαλής του Ε.Α.Μ. ΛογοτεχνÏŽν-ΠοιητÏŽν, θÎση που θα παραχωρήσει στο ΝικηφÏŒρο Βρεττάκο για να αναχωρήσει με το ''Κορινθία'' για άλλο Îνα ταξίδι.
ΑπÏŒ το 1954, και για τις επÏŒμενες δÏο δεκαετίες, ο Νίκος Καββαδίας ταξιδεÏει σχεδÏŒν αδιάκοπα. Τα διαλείμματα μικρά, δεν τον αφήνουν να θρηνήσει το θάνατο του μικροÏ του αδελφοÏ, ΑργÏρη, το ΄57 και της μητÎρας του το ΄65, ή να χαρεί τη γÎννηση του Φιλίππου το ΄66, γιου της ανηψιάς του, Έλγκας. ΩστÏŒσο, τα συνεχή ταξίδια του ευνοοÏν και την αμÎριστη αφοσίωσή του στη συγγραφή. Μάλιστα, το ΄54 θα εκδοθεί το πεζογράφημά του ''Βάρδια'' και το ΄61 θα επανεκδοθοÏν το ''ΜαραμποÏ'' και το ''ΠοÏσι'', που είχε αρχικά κυκλοφορήσει το 1947.
Ο Νίκος Καββαδίας θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου του 1975 στην κλινική ''Άγιοι ΑπÏŒστολοι'' ÏŒπου νοσηλευÏŒταν Îπειτα απÏŒ εγκεφαλικÏŒ επεισÏŒδιο. Ο ποιητής των ναυτικÏŽν και αυτÏŒς που οι στίχοι του μελοποιήθηκαν ÏŒσο κανενÏŒς άλλου ποιητή (38 πρωτÏŒτυπες μελοποιήσεις) θα φÏγει με το παράπονο ÏŒτι, καθολικÏŽς, ο καλλιτεχνικÏŒς κÏκλος της γενιάς του δεν τον αποδÎχτηκαν ως ισάξιÏŒ τους. ΧαρακτηριστικÏŒ είναι το περιστατικÏŒ με το ΣεφÎρη που σε ταξίδι του με πλοίο στο οποίο εργαζÏŒταν ο Καββαδίας, ο πρÏŽτος απÎφευγε συστηματικά να χαιρετήσει τον τελευταίο. Ο χρÏŒνος και η αλήθεια δεν ξεχνοÏν ποτÎ ÏŒμως. Οι επÏŒμενες γενιÎς καλλιτεχνÏŽν με μπροστάρηδες το Θάνο ΜικροÏτσικο και τους ΞÎμπαρκους , αλλά και το Γιάννη ΣπανÏŒ, το Ζερβουδάκη και το Χάρη ΠαπαδÏŒπουλο, θα Îρθουν να αποκαταστήσουν τη φήμη του ποιητή στου αιÏŽνες που Îρχονται...
