Μανώλης ΡασοÏλης: Έφυγε ΠλήÏης Ιδεών
Η σκιά μαρτυρά την Ïπαρξη...Îνα αχνÏŒ φως αρκεί για να την αναδείξει. Οι σκιÎς χάνονται στα πολλά τα φÏŽτα...
Τη ζωή μοÏ θÏμισες, και να΄ταν μÏŒνο ετοÏτο
μ΄ Îσυρες κι αρχίσαμε τους κÏκλους του χοροÏ
Και το βαλς σα βάλσαμο, το νιÏŽθω μες στο αίμα
σαν κραυγή του θάνατου, σα γÎλιο ενÏŒς μωροÏ
( Το βαλς )
Ο ΜανÏŽλης ΡασοÏλης Îρχεται στον κÏŒσμο στις 28 ΣεπτÎμβρη του 1945 στο Ηράκλειο. ΑπÏŒ μικρÏŒς παρουσιάζει Îφεση προς τη μουσική ÏŒντας ψάλτης στον πολιοÏχο Άγιο Μηνά. ΑπÏŒ μικρÏŒς επίσης ακολουθεί στα χνάρια του πατÎρα του, που ήταν φυλακισμÎνος στις ιταλικÎς φυλακÎς, συμμετÎχοντας στη νεολαία της αριστεράς. ΣημαιοφÏŒρος στο σχολείο, άριστος στον αθλητισμÏŒ, με βραβεία στο τρÎξιμο, ακÏŒμη και στο μοντÎρνο χορÏŒ, πολυσχιδής προσωπικÏŒτητα απÏŒ κοÏνια.
ΤελειÏŽνει το γυμνάσιο και ανεβαίνει στην Αθήνα. Σπουδάζει σκηνοθεσία κινηματογράφου αλλά παράλληλα γράφει σενάρια, στίχους και βιβλία. Δεν αφήνει πορεία για πορεία που να μη συμμετάσχει. Κερδίζει τα προς το ζην τραγουδÏŽντας σε μπουατ της Πλάκας και αρθρογραφεί στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή. Θα συλληφθεί και θα κρατηθεί για κάποιες ÏŽρες απÏŒ τη χοÏντα. ΦεÏγει στο Λονδίνο, ÏŒπου συνεχίζει την αριστερή του δράση αλλά και γράφει τα πρÏŽτα του βιβλία και συνεκδίδει την εφημερίδα Σοσιαλιστική Αλλαγή που πουλάει στους δρÏŒμους. Γίνεται μÎλος του τροτσκιστικοÏ κινήματος και σπουδάζει πολιτική οικονομία και φιλοσοφία. ΔιαμορφÏŽνεται ιδεολογικά μÎσα στα 6 χρÏŒνια που περνά εκεί, ενÏŽ τον ΙοÏνιο του 1973 γεννιÎται η κÏŒρη του που ονομάζει Ναταλία προς τιμή της συζÏγου του ΤρÏŒτσκι. ΕπιστρÎφει στην Αθήνα το ΄74 και εργάζεται στα ναυπηγεία στο ΠÎραμα ÏŒπου και συμμετÎχει στους απεργειακοÏς αγÏŽνες.
Κάπου εκεί αρχίζει να πραγματοποιείται η Îνταξή του στο ελληνικÏŒ τραγοÏδι. Αρχικά με συμμετοχή σε δίσκο του φίλου του, Μάνου Λοίζου, και Îπειτα σε δίσκο του Μαμαγκάκη, ως ερμηνευτή και στις δυο περιπτÏŽσεις. Το ΄77 θα συνεργαστεί με το ΣαββÏŒπουλο στους Αχαρνείς ενÏŽ το ΄78 σε συνεργασία με Ξυδάκη, Παπάζογλου, θα κάνει θραÏση με την Εκδίκηση της Γυφτιάς και Τα Δήθεν. Το ΄80 θα κάνει τα ΤραγοÏδια της ΧαροÏλας με τη Χ. Αλεξίου. ΑργÏŒτερα η μεγάλη κυρία του ελληνικοÏ τραγουδιοÏ θα σχολιάσει πως ο ΡασοÏλης ''τρÎλανε τη γλÏŽσσα των τραγουδιÏŽν''. ΑκÏŒμη, ο ΡασοÏλης θα συνεργαστεί με το Χ. ΝικολÏŒπουλο σε τρεις δίσκους (ΟΙ Κυβερνήσεις ΠÎφτουνε, ÎŒλοι Δικοί μας Είμαστε, Παίξε Χρήστο ΕπειγÏŒντως), με τον ΑντρÎα ΜικροÏτσικο, το Χάρη ΠαπαδÏŒπουλο (Το ΤρÎνο Φτάνει Τελικά στην Κατερίνη), τον ΠÎτρο ΒαγιÏŒπουλο ( ΠÏŒτε ΒοÏδας ΠÏŒτε ΚοÏδας, ΒαλκανιζατÎρ), τους αδελφοÏς Κατσιμίχα (Ζεστά Ποτά), τον Καζαντζή και τη Λ. ΚαλημÎρη (Πνοή του ΑνÎμου), αλλά και πολλοÏς άλλους. Παράλληλα, θα συνεχίσει να συγγράφει βιβλία, διηγήματα και ποιήματα.
Ιδιαίτερα ανήσυχο πνεÏμα, θα περάσει πολλά χρÏŒνια της ζωής του ταξιδεÏοντας σε Παρίσι, ΜÏŒσχα, ΒαρκελÏŽνη, Αμερική, Αυστραλία. Βάσεις για τις εξορμήσεις του η Κρήτη, η Θεσσαλονίκη κι η Αθήνα. ΑνÎκαθεν λάτρης του ποδοσφαίρου ( και φίλος του ΟΦΗ) Îλεγε στην κÏŒρη του για το πÏŒσο ζήλευε το ΜÎσι που θεωροÏσε "βιρτουÏŒζο της μπάλας'' και πÏŒσο θα ήθελε ο ίδιος να ήταν ''ο ΜÎσι της παγκÏŒσμιας διανÏŒησης". Σε Îνα ακÏŒμη απÏŒ τα διδάγματά του στη λατρεμÎνη του Ναταλία, υποστήριζε ÏŒτι "δÏο πράγματα σε ζορίζουν: ο Îρωτας κι ο θάνατος'', παρακινÏŽντας την να "παίξει και με τα δÏο, ή θα κερδίσεις ή θα χάσεις", της Îλεγε. Σε μια άλλη του εξομολÏŒγηση φÎρεται να της είπε πως ο ''μεγάλος του αδελφÏŒς'' , ο Μάνος (Λοίζος), " του άνοιγε τα διαφράγματα του πνευματισμοÏ του''. ΚÏŒντρα στη φυσική γήρανση, συντηροÏσε το πνεÏμα του σε εγρήγορση, γράφοντας με αντίστροφη αναλογία προς το τÎλος της ζωής του ÏŒπου Îβρισκε. Σε φÏλλα απÏŒ εφημερίδες, σε τσιγαρÏŒχαρτα, σε αποκÏŒμματα βιβλίων. Η οικονομική και ηθική κρίση της εποχής μÏŒνο εφαλτήριο Îμπνευσης θα μποροÏσε να αποτελÎσει. Δεν Îκρυβε, μάλιστα, τον εκνευρισμÏŒ του που μας αποκαλοÏσαν PIGS οι Ευρωπαίοι, ενÏŽ προÎτρεπε την κÏŒρη του "να σÏŽσει τον κÏŒσμο ακÏŒμη κι αν ήταν η τελευταία που είχε μείνει στη γη".
Βαθιά συγκρουσιακÏŒς, αντιφατικÏŒς και με υπÏŒγεια αίσθηση του χιοÏμορ. Με αριστοφανική ειρωνεία και -συχνά- το σουρρεαλισμÏŒ του Νταλί να διÎπουν αυτÏŒν και τους στίχους του, δεν παρÎλειπε τον σαρκασμÏŒ και τον αυτοσαρκασμÏŒ. Οι πνευματικÎς ανησυχίες του αλλά και η αÎναη αναζήτηση του ανÏŽτερου τον οδήγησαν στην αποδοχή του OSHO, ανατολικής φιλοσοφίας απÏŒ την Ινδία, τον ηγÎτη της οποίας φυγάδευσε, ÏŒταν χρειάστηκε, στην Κρήτη. Η στάση του απÎναντι σε ÏŒ, τι κατεστημÎνο και η εν μÎρει επιδίωξή του για συγκροÏσεις τον Îφερε ακÏŒμη και ως φημολογοÏμενο ως υποκινητή της 17 ΝοÎμβρη, φήμες που αρνήθηκε δηλÏŽνοντας ρητά κατά της βίας. Στο ίδια πλαίσια της αντίφασης και της φυσικής και πνευματικής του απομÏŒνωσης θα βρεθεί νεκρÏŒς στο διαμÎρισμά του στη Θεσσαλονίκη στις 13 Μαρτίου 2011, 8 μÎρες μετά το θάνατÏŒ του. Εν ζωή ακÏŒμη, είχε ζητήσει απÏŒ την κÏŒρη του στην ταφÏŒπλακά του να γράφει "Έφυγε Πλήρης ΙδεÏŽν" ...αν μη τί άλλο ισχÏει σίγουρα...
